“In de veronderstelling dat een groot aantal patiënten hun verblijf in het ziekenhuis vanuit een ziekbed, dus horizontaal ervaren, leek mij het plafond het ideale vlak om een ingreep te doen.” aldus de kunstenaar. “Parken zijn de longen van de stad, de beelden van gebladerte zijn rustgevend en roepen herinneringen op.”
“De gang is lang, passanten worden niet door het tikken verrast. Ze krijgen ruimschoots de tijd om mijn gedrag te duiden, om een verhaal te maken. Als ze mij bereiken, besta ik al niet meer, kijken ze hooguit naar de Olivetti.
Bovendien is het mijn indruk dat op deze plek, die de gewone wereld van hoestsiropen en kleefpleisters verbindt met de picu, de pediatric intensive care unit, mensen elkaar sneller herkennen.
De gang heeft een koude rechtlijnigheid die door twee magere ficusplanten alleen maar in de verf wordt gezet. De planten staan ver uit elkaar, vereenzaamd, het komt mij voor als een vorm van mishandeling.
Aan het plafond hangt kunst, oplichtende foto’s van ongeveer anderhalve meter in het vierkant: zeven keer een bladerdak waar zonlicht door valt. Bij elke foto hangt een kaartje aan de muur. Hyde Park. Vondelpark. Central Park.”
(uit: Post Mortem van Peter Terrin)
Peter Schoutsen installeerde 7 lichtbakken in het plafond van de ziekenhuisstraat die leidt naar het operatiekwartier en de dienst intensieve zorgen op de eerste verdieping in de nieuwbouw van het UZ-Gent (K12C). De lichtbakken tonen van onderuit gezien gebladerte uit parken van grote steden. Voor het maken van de foto’s nodigde hij verschillende fotograven uit: Edo Kuipers (Amsterdam), Ludo Engels (London), Hanns Joosten (Berlin), Raffaella Cafarella (Paris, Vinezia) Hanneke van Velzen (New York).
VONDELPARK - AMSTERDAM
HYDE PARK - LONDON
TIERGARTEN - BERLIN
JOSAPHATPARK - BRUSSEL
BOIS DE BOULOGNA - PARIS
GIARDINO EX PAPADOLI - VENEZIA
CENTRAL PARK - NEW YORK